মুচলমানসকলে পশ্চিম পালে মুখ কৰি কিয় প্ৰাৰ্থনা কৰে ।
ইছলামৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰত মুছলমানসকলে নামাজৰ সময়ত নিজকে নিৰ্দিষ্ট দিশৰ দিশত ধাৱমান কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয়, যাক কিবলা বুলি কোৱা হয়। এই দিশটোৱে চৌদি আৰৱৰ মক্কাত মছজিদ আল-হাৰামৰ ভিতৰত অৱস্থিত কাবা নামৰ এটা পূজনীয় গঠনলৈ আঙুলিয়াই দিয়ে। কিবলাই বিশ্বজুৰি মুছলমানসকলক একত্ৰিত কৰাৰ কাম কৰে, যাৰ ফলত তেওঁলোকে ভৌগোলিক অৱস্থান নিৰ্বিশেষে সামূহিকভাৱে ইবাদত জড়িত হ’ব পাৰে।
মক্কাৰ পূব দিশৰ দেশ যেনে ভাৰত, পাকিস্তান আৰু দক্ষিণ এছিয়াৰ বিভিন্ন অঞ্চলত বাস কৰা মুছলমানসকলৰ বাবে নামাজৰ কাৰ্য্যত পশ্চিমলৈ মুখ কৰাটো জড়িত হৈ থাকে, কিয়নো এই অভিমুখীতাই মক্কালৈ যোৱা আটাইতকৈ প্ৰত্যক্ষ পথটোক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। এই আলোচনাত কিবলাৰ গুৰুত্ব, ইয়াৰ ঐতিহাসিক পটভূমি আৰু নিৰ্দিষ্ট অঞ্চলৰ মুছলমানসকলে পশ্চিম দিশত নামাজ পঢ়াৰ কাৰণসমূহৰ বিষয়ে গভীৰভাৱে আলোচনা কৰে।
ইছলামিক প্ৰথাত কিবলাৰ গুৰুত্ব
মক্কাত কাবাৰ ফালে নামাজ নিৰ্দেশিত কৰাৰ প্ৰথা ইছলামিক ঐক্যৰ এক উল্লেখযোগ্য দিশ। ই ইছলামিক বিশ্বাসৰ সামূহিক প্ৰকৃতি আৰু সৰ্বাংগীনতাক মূৰ্ত কৰি তুলিছে, কিয়নো বিশ্বজুৰি মুছলমানসকলে নিজকে একেটা বিন্দুৰ দিশে সংযুক্ত কৰি নিজৰ সাধাৰণ বিশ্বাস আৰু আল্লাহৰ প্ৰতি ভক্তিক শক্তিশালী কৰে।
ঐতিহাসিকভাৱে কিবলা সদায় মক্কাৰ ফালে নিৰ্দেশিত নাছিল। প্ৰাথমিক দিনত হজৰত মহম্মদ (ছঃ) আৰু তেওঁৰ সংগীসকলে জেৰুজালেমৰ ফালে মুখ কৰি প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল, যিয়ে মুছলমান, ইহুদী আৰু খ্ৰীষ্টানসকলে এই পবিত্ৰ চহৰখনৰ প্ৰতি থকা গভীৰ সন্মানক প্ৰতিফলিত কৰিছিল। কিন্তু নবীৰ মদীনালৈ প্ৰব্ৰজন কৰাৰ প্ৰায় ১৬ৰ পৰা ১৭ মাহৰ পিছত কোৰআনৰ এটা ওহীত মুছলমানসকলক মক্কাৰ কাবাৰ ফালে নামাজ পুনৰ নিৰ্দেশিত কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়া হৈছিল।
আপোনাৰ দৃষ্টি আল-মছজিদ আল-হাৰাম (মক্কাৰ পবিত্ৰ মছজিদ)ৰ ফালে নিৰ্দেশিত কৰক। আপুনি য’তেই নাথাকক কিয়, বিশ্বাসীসকলে নামাজৰ সময়ত ইয়াৰ ফালে মুখ নিৰ্দেশিত কৰিব লাগে (কোৰআন ২:১৪৪)।
মক্কাৰ প্ৰতি এই অভিমুখীতা মুছলমান পৰিচয় আৰু ধৰ্মীয় পালনৰ এক অপৰিহাৰ্য উপাদান হৈ পৰিছে।
কিছুমান মুছলমানে পশ্চিমৰ ফালে নামাজ পঢ়াৰ কাৰণ
কাবাৰ স্থানৰ দ্বাৰা কিবলা নিৰ্ধাৰণ কৰা হয় বুলি ধৰি ল’লে, পৃথিৱীৰ বিভিন্ন অঞ্চলৰ মুছলমানসকলে নামাজ পঢ়াৰ সময়ত বিভিন্ন দিশৰ সন্মুখীন হয়:
মক্কাৰ পূব দিশত অৱস্থিত ব্যক্তিৰ বাবে, যেনে দক্ষিণ এছিয়া (ভাৰত, পাকিস্তান, বাংলাদেশ)ত কিবলা পশ্চিম দিশলৈ নিৰ্দেশিত।
মক্কাৰ উত্তৰ দিশত অৱস্থিত জাতিসমূহত, যেনে তুৰস্ক বা ছিৰিয়া, কিবলা দক্ষিণ দিশলৈ অভিমুখী।
মক্কাৰ পশ্চিম দিশৰ অঞ্চল যেনে আফ্ৰিকাৰ কিছুমান অঞ্চলত মুছলমানসকলে পূব দিশলৈ ঘূৰি যায়।
মক্কাৰ দক্ষিণে বাস কৰাসকলৰ বাবে, যেনে পূব আফ্ৰিকাৰ কিছু অংশত, দিশটো উত্তৰ দিশলৈ।
ফলস্বৰূপে মক্কাৰ পূব অঞ্চলৰ মুছলমানসকলে কিবলাৰ সৈতে মিলি যাবলৈ পশ্চিম দিশলৈ মুখ কৰি থাকে। উদাহৰণস্বৰূপে ভাৰত আৰু পাকিস্তানত ব্যক্তিসকলে নামাজৰ সময়ত পশ্চিম দিশলৈ ঘূৰি যায় কাৰণ ই কাবাৰ ওচৰৰ দিশ। একেদৰে মালয়েছিয়া আৰু ইণ্ডোনেছিয়াৰ দৰে ৰাষ্ট্ৰকে ধৰি দক্ষিণ-পূব এছিয়াৰ মুছলমানসকলেও মক্কাৰ সন্মুখীন হ’বলৈ উত্তৰ-পশ্চিম দিশলৈ আগবাঢ়িছে।
কিবলাৰ দিশ নিৰ্ণয় কৰা
পূৰ্বৰ সময়ত মুছলমানসকলে কিবলাৰ দিশ নিৰ্ণয় কৰিবলৈ প্ৰাকৃতিক ল্যাণ্ডমাৰ্ক, আকাশী পদাৰ্থ আৰু আঞ্চলিক জ্ঞানৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ইয়াৰ বিপৰীতে প্ৰযুক্তিৰ সমসাময়িক উন্নতিৰ ফলত মুছলমানসকলে বিশ্বব্যাপী অৱস্থান নিৰ্বিশেষে মক্কাৰ দিশ সঠিকভাৱে চিনাক্ত কৰিবলৈ কিবলা কম্পাছ, মোবাইল এপ্লিকেচন, জিপিএছ ব্যৱস্থাৰ দৰে সঁজুলিসমূহ অনায়াসে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে।
কিবলাৰ আধ্যাত্মিক আৰু প্ৰতীকী গুৰুত্ব
নামাজৰ সময়ত নিজকে এটা নিৰ্দিষ্ট দিশৰ দিশত অভিমুখী কৰাৰ বাধ্যবাধকতাই ইছলামত গভীৰ প্ৰতীকী তাৎপৰ্য্য লাভ কৰে:
ঐক্য আৰু ভাতৃত্ববোধ: কাবাৰ দিশত একত্ৰিত হ’লে নামাজত মুছলমানসকলৰ মাজত ঐক্যৰ অনুভূতি গঢ়ি তোলে, সকলো বিশ্বাসীৰ মাজত বিশ্বব্যাপী সংহতি আৰু ভাতৃত্ববোধৰ অনুভূতি প্ৰসাৰিত হয়, জাতি, ভাষা বা সংস্কৃতিৰ পাৰ্থক্যক অতিক্ৰম কৰে।
মনোযোগ আৰু অনুশাসন: নিৰ্দিষ্ট বিন্দুৰ দিশে নিজকে নিৰ্দেশিত কৰাৰ অভ্যাসে নামাজৰ সময়ত মুছলমানসকলক একাগ্ৰতা বজাই ৰখাত সহায় কৰে, যিয়ে মননশীলতা আৰু মনোযোগৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত আলোকপাত কৰে।
আল্লাহৰ ওচৰত বশ হোৱা: আল্লাহৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰিত নিৰ্দেশনা মানি চলি মুছলমানসকলে নিজৰ বশৱৰ্তী হোৱা আৰু আজ্ঞাবহতা প্ৰদৰ্শন কৰে, ইছলামৰ নীতিৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ সমৰ্পিততাক প্ৰতিফলিত কৰে।
