জ্ঞানপীঠ বঁটা বিজয়ী সাহিত্যিক মামণি ৰয়ছম গোস্বামী বাইদেউৰ মৃত্যুবার্ষিকী।
জ্ঞানপীঠ বঁটা বিজয়ী সাহিত্যিক মামণি ৰয়ছম গোস্বামী বাইদেউৰ মৃত্যুবার্ষিকীত তেখেতৰ অবদানক স্মৰণ কৰিছো। অসমৰ এই গৰ্বিত কন্যাই সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰত যে অসামান্য ভূমিকা পালন কৰিছে, তাৰ ফলতেই তেখেতক কেৱল ৰাজ্যখনৰ নহয়, সমগ্ৰ ভাৰতৰ এক অনন্য সাহিত্যিক হিচাপে পৰিগণিত কৰা হয়। তেখেতৰ কালজয়ী সাহিত্যকর্ম দেশৰ লগতে বিদেশতো এক উজ্জ্বল নক্ষত্ৰ ৰূপে চিহ্নিত।
মামণি ৰয়ছম গোস্বামীৰ সাহিত্য জীৱন অপাৰ সম্ভাৱনাৰে ভৰপূৰ। “ইযোৰী”, “দাঁটা আৰু দেউল”, “চেনেবোৰ সাঁকো” আদি তেওঁৰ গ্ৰন্থসমূহ অসমীয়া সাহিত্যৰ এক অভ্ৰান্ত সম্পদ। তেখেতৰ লেখাৰ বিষয়বস্তুত অসমৰ সাম্প্ৰতিক প্ৰেক্ষাপট, প্ৰকৃতি, সংস্কৃতিৰ ওপৰত ভেটি কৰা বিষয়বস্তুৰ সৈতে এক গভীৰ দৰ্শন প্ৰতিফলিত হয়। তেখেতৰ লেখনীৰ মাজেৰে তেখেতে সমাজৰ কুসংস্কাৰ, অশিক্ষা, আৰু অপৰিকল্পিত জীৱনধাৰাৰ ওপৰত প্ৰশ্ন উঠাই সমাজসচেতনতা সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।
তেখেতৰ জীৱন, সাহিত্য, আৰু সমাজৰ বাবে কৰা ত্যাগৰ বাবে ২০০০ চনত তেখেতক সন্মানজনক জ্ঞানপীঠ বঁটাৰে পুৰস্কৃত কৰা হয়। ই তেওঁৰ সৃষ্টিৰ পৰিসৰ আৰু গভীৰতাক স্বীকৃতি দিয়াৰ এক যথাযোগ্য উদাহৰণ। লগতে সাহিত্য একাডেমি বঁটা, অসম উপত্যকা সাহিত্য বঁটা, আৰু ডি.লিট. উপাধিৰ দৰে বহুকেইটা সন্মান তেখেতে লাভ কৰিছিল।
মামণি বাইদেউৰ এক অনন্য দিশ আছিল অসমৰ শান্তি প্ৰচেষ্টাৰ সৈতে তেওঁৰ জড়িত থকাৰ প্ৰয়াস। অসমৰ সংঘাতময় পৰিস্থিতিৰ মাজতো তেখেতে আলোচনা আৰু শান্তি স্থাপনৰ চেষ্টা কৰিছিল। সাহিত্যৰ বাহিৰেও তেখেতৰ এই ভূমিকা মানুহৰ মনত সদায় বিশেষ ঠাই পাব।
মৃত্যুৰ পিছতো মামণি বাইদেউ তেওঁৰ লেখনিৰ জৰিয়তে আমাৰ মাজত সদায় জীয়াই থাকিব। অসমীয়া সমাজ আৰু সাহিত্যৰ ইতিহাসত তেখেতৰ অৱদান চিৰস্মৰণীয়। আজিৰ এই দিনত তেখেতৰ ওপৰত গভীৰ শ্ৰদ্ধাৰে শীৰ্ষনত কৰিছো।