“আশা কৰাটো ভুল হৈছে,
যি সকলে আশা কৰিছে কৰিব নালাগিছিল…
তেওঁৰ সপক্ষে আশা কৰাটো আশা নকৰিব” – ড০ সমুজ্জ্বল কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য
এই বাক্যসমূহৰ জড়িত ভাব-বিষয়বস্তু কেৱল এটা ব্যক্তিগত মতামত নহয়; ই এখন সমাজৰ, এখন আন্দোলনৰ আৰু এজন নেতৃত্বৰ ওপৰত আশা-ভৰসাৰ অচিন্তনীয় ভাঙনকো প্ৰতিনিধিত্ব কৰে।
ড০ সমুজ্জ্বল কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য, যিনি অসমীয়া জাতীয়তাবাদৰ মুখপাত্ৰ হিচাপে বহু বছৰ ধৰি বিভিন্ন আন্দোলনত নেতৃত্ব দিয়ে আহিছে, তেওঁৰ মুখেৰে এই মন্তব্য ওলোৱা মানে এক প্ৰগাঢ় হতাশা, এক নিৰাশাৰ জ্বলন্ত প্ৰতিচ্ছবি।
কোনে আশাৰ বিশ্বাস ঘাতকতা কৰিলে?
যদিও ড০ সমুজ্জ্বল কোনো ব্যক্তিৰ নাম স্পষ্টকৈ উল্লেখ কৰা নাই, কিন্তু এই মন্তব্যৰ লক্ষ্য অস্পষ্ট নোহোৱা ব্যক্তিত্ব অথবা দল—যিয়ে অসমীয়া জাতিৰ স্বাৰ্থৰ নামেৰে আগবাঢ়ি আহি শেষত ব্যক্তিগত বা দলীয় লাভলৈ থিতাপি মাৰিছে।
এই ধরনের মন্তব্য AASU (অসম ছাত্র সংঘ), AJYCP, অথবা নতুনকৈ গঠিত আঞ্চলিক দলসমূহৰ ভিতৰত কোনো এটিৰ ওপৰত লক্ষ্য হ’ব পাৰে—বিশেষকৈ যিসকল নেতৃত্বে ‘অসম প্ৰথম’ বুলি কৈ ৰাজনৈতিক মঞ্চত নামি পৰবর্তী সময়ত মূল ধৰ্মকেই পাহৰি গৈছে।
এই মন্তব্যৰ তলত থকা গভীৰ বুজ
ড০ সমুজ্জ্বলে এই মন্তব্যৰ জৰিয়তে এটা স্পষ্ট বাৰ্তা দি আছে—
“বিশ্বাস কৰক, কিন্তু অন্ধভাৱে নহয়। আশা কৰক, কিন্তু যাৰ ভিত্তিত আশাৰ যোগ্যতা নাই, তেওঁৰ পিঠিত নিজৰ আশা ভৰসা নিদিব।”
ইয়াত অসমীয়া জাতিক এৰাই সচেতন হওঁ বুলি আহ্বান কৰা হৈছে—
যাতে কোনো আন্দোলনকাৰীক, কোনো কণ্ঠস্বরক, কোনো দলক মাত্ৰ অতীতৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ভবিষ্যতৰ হকদাৰ নকৰিব। কিয়নো যুগ সলনি হৈছে, আৰু সকলোৰে চিনাকি মুখবোৰো সকলো সময়তে জনতাৰ হিতত থাকিব নোৱাৰে।
